زیبای در خاک خفته

رهنورد زریاب، یک نام نیست، که با رفتنش، از یاد ها برود. او به قول عتیق رحیمی "هم رهنورد بود و هم رهنما و هم راه، و همچنان خواهد ماند." آری! او نام یک راه است، که در زبان ما، در قلم ما و در زمانه ها، جاری خواهد بود.

او تا آخرین روزها نوشت و قهرمانان زیادی را جاودانگی بخشید. او خود "آوازی از میان قرن ها"، بود. او با قلم سحر آفرین اش، خواننده گان را  در چار گرد قلا می گشتاند * و از کوچه پس کوچه های "شهر طلسم شده"، قصه های "گلنار و آئینه"، "مارهای زیر درختان سنجد"، "کاکه شش پر و دختر شاه پریان"، "سکه‌ای که سلیمان یافت" را، حکایت می کرد.