(طرحی از هژبر شينواری)

صدای گام های سبز باران است

اينجا می رسند از راه اينک

تشنه جانی چند دامن از کوير آورده، گردآلود

نفس های شان سراب آغشته، سوزان

بمرگ یک شاعر نامور افغان گریه دارم

از رنج وعذاب زنان  افغان گریه دارم

شب تا به سحر خواب ندید چشم گریه زارش

از لت خوردن(نادیا) جای اب ونان گریه دارم

ننگ وناموس داری افغانان ز حد فزون

وای از مشت ستمگر که بکوبيده دهانت...

بغضی گنگ وجودم را فرا گرفته و اينک آسمان مه آلود چشمانم به بهانه غروب خورشيد نگاهت،چه عاشقانه ميبارد...بروی صفحه سفيد ناگفته هايم.