ترا به حرف حرف واژه کلام خود

سروده ام

ترا به حرف حرف شعر خود

به هر دعا

به هر دمی که سر به

" مادر سلام ما همگی ناخلف شدیم" *

گاوسیاست آمدو ما چون علف شدیم

" مادر سلام طفل تو دیگر بزرگ شد" **

گوساله بودوبود ، سرانجام گرگ شد

مادر سلام خنده به ریش زمانه کن

گر ز غم ناله و افغان نکنم پس چکنم

درد دل را به محبان نکنم پس چکنم

پرده چشم من از نقش رخش خالی شد

اشک را زیور چشمان نکنم پس چکنم

نیست در شهر مرا مونس و هم ناله دل

وگه کاهی که من در چنگ وحشت آفرین ....

وگه گاهی که با یاد خدایان سخن آفر

ره ی اندیشه پیمایم

و یا گاهی که می خواهم

دری آن ناله های جانگداز و جاویدان بر خویش