په نن اوپه سباکې

            ډېرکلونه ولاړه راغله،

اوزمابرخليک

                 لاهسې دی

                                    په تمه

بالا بلند باد!

بانوی بيشه ها

گيسوی راز های هزاران هزار سال

زنجير بوسه های سبك بر چكاد كوه

بوی هزار لاله^ء خاموش

شمالی لاله زار لاله زار است
زمستانش زمستانش بهار است
شبم در غربت و روزم به غربت
عزيزانم  ــ عزيزان انتظار است

فروغ فرخزاد گفته است:  "تنها صدا است که می ماند."

اگر خالد نویسا و برنامهء "هفت شعر عشق" او نمی بود، اینک صدای نادیه انجمن نیز با تن جوان او به خاک سپرده می شد.

همین دیروز بود یادم آمد که بروم یک بار دیگر خونم را آزمایش کنم. رفتم. داکتر کرویات سرخ را برابر؛ اما سفید ها را کم تعداد خواند.

زرمينه گل سر چوكی در پارک نشسته، سگرت در دست دارد،حلقه حلقه دود از دهانش بيرون ميکند. خلطه کلان سودا هم در پهلويش مانده به نقطه خيره شده.

چه گناه کرده بودم، که مرا زن آفريدند

چه سياه روز نکبت، که او و من آفريدند

او به روز زادن من، به خودش گريست و پيچيد

که چرا خميرهء زن، ز ل َ و جن، آفريدند

چپ و راست آفريد و، و مرا ز چپ پديدار

از دو شا خه سنبل شور ونوای بلبل

نور گرم افتابت  مستم میکند   کابل

روح تازه میخواهم ز باغ وبوستا نت کابل

لب خند شاد جویم برطفلکانت  کابل

 نغمه های شادء بود سرور واوازی بود

زنده گی  مستی  آب و  موجهاست

وقتی با شور و جنونت همصداست

زنده گی  با نام  تو گر  جفت  شود

تحفهء     زيبندهء   دست   خداست

زنده گی   با تو  فضای  دگر است

سحرگاهی، شبی، روزی

بدستم ساغر از می در هر خانه کوبیدم

زمستانی ، بهاری، تیرماه ی فصل سوزانی

بدوشم کوزه ی از می، بسا نوشنده جویدم

برویم کس درش مکشود

 من و

         ترن –

         تند تند -  

          سوی  غرب می رويم.

(پرده دوم)

ساعت هشت بجه شب ! بیننده های محترم تلویزیون سلام!

نطاقان... و ...

خلاصهء خبرها !

مـرا سوداي عشق بد نام خواهد كرد

گـرفتـار دو  صـد آلام خواهد كرد

به روي غم كه استاد اسـت  خنديدم

از آن ترسـم مـرا ناكام خواهد كرد

مـرا  هجــران آن ليــلي رخ مـن

عزيز تر زهميش

وطن،

        فروفتادهء خسته

يگانه خانهء زخم ِ تمامی تاريخ!

شکسته گی روز و شبم را

روشن تر از سپیده

پر مهر تر از نور

در کوچه های شب زده

                     تصویر می شویم

بر گردن زمان

قبل ا ز جلسه مدیران اداری همه ما مثل  ایکه مگسها بالای شیرینی جمع شده باشند در دهلیز جمع شده بودیم با هم گپ میزدیم: مدیر خدمات جلندر خان دست خود را بر دیوال نو رنگ شده دهلیز تیر کرده و گفت:

مگر پیـــام خوش از مرغزار می آید

که شور بلبل و صــوت هزار می آید

ستاره ها زندم چشـمکی که عاشق تو

ز راه دور به دیــــــــــدار یار می آید

گل بهاری خوشرنگ کوچک صحرا

در سو گ تا جد ا ری یی  بی تا ج ا ین و طن

پید ا ست رقص فا جعه د ر نقش ا نجمن

امشب گما ن  من که همه آ ب می شو د

اندر روند سیل غضب نا ک اهر یمن

د ر رفت کشته گا ن  و به جا ماند مشت خاک

فتح محمد که روزگاری کار و باری با آبرویی درافغانستان داشت، پس ازخانه نشین شدن به فکر چاره ای افتاد تا از شرایط نابسامان کشور، خود و فامیلش را نجا ت دهد.

ای بـرادرعـیـد شـد، عـیدی کـدن یادت نـره

تهـنیـت با پیر و بـرنـ،مرد و زن یادت نـره

جامهء پاک و نـظیـف و هـم چپـن یادت نـره

 کـفش زیبا را به پا، لُنگی زدن یادت نره

آب را شستم
تا جام بلورین
جلوه گر تصویر من و تو
باشد
چشم را بستم
تا دیده قلب بی آلایشم