فرید اروند

بگذار خنده های تو در من عسل شوند
بگذار گریه های تو در من غزل شوند

بگذار یاد وخاطره‌ی عشق های مان
آمیزه‌ی زبانزد و ضربالمثل شوند

پی هم بخند قامت اندوه بشکند
پا های این پدیده مغموم شل شوند

در هم تنیده فلسفه و عشق در سرم
با نیم یک نگاه تو بگذار حل شوند

با بوندنت سیاه ترین خاک این زمین
سرخ از حضور لاله و سبز از کبل* شوند

بگذار گریه های تو در من غزل شوند
بگذار خنده های تو در من عسل شوند

* کبل در گویش فارسی دری افغانستان سبزه‌ی چمن را گویند.