روح الامین امینی

********

غزل

مثل تالاب که عمریست اسیری در خویش
ناگزیری که بخُشکی و بمیری در خویش

عاقبت می‌کشدت ماندن و یک جا ماندن
دور از خویش فراوانی و دیری در خویش

خویش زندانی و زندانی خویشی چندیست
کس ندیده است شبیه تو اسیری در خویش

ترس از مرگ نداری به دلیلی روشن
ای جوان سال که بی‌فاصله پیری در خویش

بادبان پاره و دریا نفس‌اش طوفانی‌ست
دل به دریا زده هر چند دلیری در خویش

عصر تک‌تازی حُکام به سَر شد چندیست
خودکشی کرده در این عصر امیری در خویش