مشعل ارتزاد

********

غزل

گرچه غم را دامنِ نمناک تسکین می‌دهد

روحِ سرگردان من را خاک تسکین می‌دهد

کودکِ من! ساکنِ این کوهِ یخ‌بندان مشو

بسترت را گرمیِ تریاک تسکین می‌دهد

شور عشقت را شکوهِ کاخ‌ها تسکین نداد

باز این مردِ گریبان‌چاک تسکین می‌دهد

دُور از تو، دور از ایمان…دو پوچِ هیچ را

نشئه‌ی انگورهای تاک تسکین می‌دهد

ماه من! بیرون بیا، رویت ببینم، لااقل-

درد را در شهرِ وحشتناک تسکین می‌دهد

با یقینِ رفتنت بر سینه‌ام سوزن نزن

عصّه‌ام را باورِ شکّاک، تسکین می‌دهد