بغضِ ماه

گلوی پنجره از بغضِ ماه پر شده است
تمام سینهء شاعر ز آه پر شده است

چه واژگون شده هستى درين شبانِ غمين
که شیرِ صبح ز میشِ سیاه پر شده است

چه کرده ای گل من، با رخِ جهانگیرت
که روی تختهء این دل ز شاه پر شده است

تو مثل ماهِ درستی، زلال و روشن و خوب
و من تبی که شب از اشتباه پر شده است

بهار قامت تو، التهاب آخرت است
جهنم از گل و برگ و گیاه پر شده است…

بهار

۱۳۹۸

پرویز آرزو