د ياقوتو اور

May 25, 2019 | بخش ادبی, هنر و ادبیات

استاد صدیق پسرلی ( شاعر معاصر پشتو)


غزل

د ياقوتو اور

عشق د شبو بوی کړم په سل لوري يې لېږلی يم،

ځان راڅخه ورک دی په خپل ځان پسې وتلی يم.

 

ژبه مې شوه ګونګه د جلوو بې شمېره ژبو ته،

زه لکه د سين کاڼی د شور په منځ کې غلی يم.

 

وي به په اسبابو اتکاء د بيدارۍ قصور،

ډېر ځلې په خوب کې بې وزرو الوتلی يم.

 

يو نفس د زړه سرور صحرا ته رسول غواړم،

هر څو که په شان د بوړبوکۍ د خاورو څلی يم.

 

بيا مې زړه کې اوړي لکه بحر دځوانۍ سرود،

پښه پر ځای روان يم، نه پوهېږم سپور که پلی يم.

 

اوښکه د مظلوم مګر په خپل ګرېوان کې وچه شي،

داسې زه له خپلو لندو سترګو هم لوېدلی يم.

 

مينه خود آزاره وي، آزار د نورو نه غواړي،

اور يم د ياقوتو بس په خپل ځان لګېدلی يم.

 

کومه يوه پېرزو به مې د خيال پسرليه هېره شي،

ډېر يې لکه لمر په هسکو څانګو زنګولی يم.

سخن مدیر مسئول

سخن مدیر مسئول

کلوب فرهنگی هنری فردا در سویدن جشنواره ادبی (اکرم عثمان)،  ویژه داستان کوتاه دوم ماه می سال 2021...

0 Comments

Submit a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *