عزیز الله ایما

پس از دو روزِ پی‌در‌پی

در شعارِ گذار و اقتدار

پُل به پُلچرخی و پُلیگون رسید

کابل به تکبیرِ تکرارِ جزیرۀ خون

–

در دوزخِ دو اردیبهشت

آدم‌هایی که از آگاهی سخن گفتند

و حواهایی که سرکشی کردند

سوختند

–

بخوان، هی بخوان، دو روزِ پی‌در‌پی بخوان!

در افقِ خونینِ فاجعه آن خطِ سرخ و سبزِ مایل به سیاه را

هنوز بر فرازِ برجِ سوختۀ جنایت درفشی بلند است

تماشا کن پرچمِ سپیدِ لااله را!

«بخوان!»

انگار بانگ می‌زند فرشته‌یی از خاک

واپسین آیتِ از یاد رفته را:

بهشت جای ریاکاران است!