نیلوفر ظهوری راعون

دیگ و کاسه

تو غرقِ بوی کاغذ، من بوی دیگ و کاسه
یک بار سوی من بین از روی دیگ و کاسه

چون یازده ستاده یک دست، پای جارو
یک دست در حسابِ زانوی دیگ و کاسه

با خنده ای ببخشا بر زلفِ بیشمارم
روزی نخی ازان گر شد موی دیگ و کاسه

گر دیر می برایم، مصروفِ چند کارم
آرای چشمِ خویش و ابروی دیگ و کاسه

یعنی چگونه فرصت دزدم که شعر نوشم
محرومِ چشمه گشتم با جوی دیگ و کاسه

هردوی ما به خانه وقتی که می درآییم
تو سوی میزِ خواندن، من سوی دیگ و کاسه

آقا کتاب! بگشا چشم و علاقه بنگر
من خانمِ ورق ها، تو شوی دیگ و کاسه

.

۱۹ اپریل ۲۰۱۹