فرید اروند

به یاد مظلومان که در هفت و هشت ثور قربانی شدند.

دو انفـــجار

اما، چرا، چگونه چنین بد سرشت بود
دوشیزه بهارمن این گونه زشت بود

دهقان ما که مور وملخ پروریده بود
انگار بی خیال بُد از آنچه کشت بود

موروملخ رسید برافگند باغ را
برکند هرچه خانه و دیوارو خشت بود

دوانفجار، آه، شکستن، سکوت و هیچ
این گونه غم پی آمد اردیبهشت بود