هارون راعون

کنار آب

تنها، پرنده ها و درختان کنار آب
تعبیرِ  خواب های پریشان کنار آب

از قامتِ بهشت که افسانه ها پر است
یک شانه اش شده کمی عریان کنار آب

تصویرِ تــُـرنه ها و ترنگِ ترانه ها
بال و پرِ  شکسته ی ایمان کنار آب

چشمش به ابر مانده که قانع نمی شود
دریای تشنه تر ز بیابان کنار آب

یک توته ابر، صبرِ  خودش را شکسته است
یک گوشه گشته گنبدِ  باران کنار آب

این گوشه زیرِ  عاطفه ی گرم پر شده
از موجِ  کودکانه ی گریان کنار آب

مانده میانِ حسرتِ سردِ درخت ها
انبوهِ  خاطراتِ زمستان کنار آب

خورشید، تازه لطفِ  خودش را تـنیده است
آغازِ یک بهارِ  درخشان کنار آب