محبوبه ابراهیمی

ذره بین خریده پسرم

می گذارد روی ریزترین چیزها

و جهانش را ده برابر بزرگ‌تر می کند

واقعیت

نمی تواند

اینقدر سهمگین و بزرگ باشد

پسرکم

پرز روی پوست هلو

همان‌قدر ناچیز است

که تنهایی ما

در این سرزمین بزرگ

پاهای این مگس

فقط

زیر ذره بین

حال ما را بد می کند

و ‌غم ها

وقتی

درباره شان حرف می زنیم

ذره بین ات را

از روی خط های کف دستم بردار

وگرنه

در این جاده های پر پیچ و خم

گم می شویم

نه به گلبرگ ها دقیق شو‌

نه به دانه درخشان برف‌

زندگی

اغلب

لبه های تیزش را نشان می دهد

کمی دورتر ایستاد شو !