Updated : 22 - July- 2009

 

              

 


                   

                      دلتنگی

هوای مرده و مردود
هوای تیره تر از دود
و این همواره بسته، دخمه ام، این میله زارِ تنگِ مستحکم
و دلتنگی…
من این زنجیریی عصیانگر خاموش،
من این در زیر چانه دست، بی انگشت
.......................

                                                                          حضرت وهريز
 

 





                                   هغه پانسي (په دار) شو!

سهار چې د چاپ په کارخانه (چاپخونه) ورننوتم، نو سملاسي راته ډگروال بيدار چې د انگړ له دروازې گوښی
ولاړ وو په سترگو کې اشارت وکړ. هدف يې دا وو چې ور نژدې شم او څه راته ووايي. زه هم چې د سربازۍ (سرتېرۍ) په کاليو کې وم ور نژدې شوم. د مامور په څېر مې درناوی وکړ، خو هغه همدومره راته وويل:
بېگاه بيا يو لوی دېگ پوخ ..............

                                                                                        اکبر کرگر 
 

 




 

 

                           نثار قدوم شیخ صبغت الله مجددی
 

در کتب قــُدَمأ متأخر ذکریست از کهن ترین بلاد آسیا ، کابل ،که در میان سایر بلاد های آن دیار زمانی نامی بود بافخر بس عظیم و ابهت بی منتهی. از آن بـَـلــَد مشاهیر فاخر چون امام ابو حینفه برخاستی و ایزد ش چنان با گنج علوم بیانباشتې که سطوت فهمش در علوم السلامیه نظیرثاني نداشتی. ............
                                                                                      رحمت آریا

 

 

 

 

 

 


                             بیا

سپید پا
از جادۀ سبز عشق
با یک سبدی پر از گل
بیا که برایت دل تنگمم
اشک هایم خشکید
با نم نم باران بیا
.....................

                                                               صالحه رشیدی
 

 

 



 
                              حضور تو . . .

یک لحظه
حضورت
 و نگاه تو
دل خسته از سفر مرا
                 به شهر رویای می کشاند
که سنگ فرشش ستاره هاست
...................
                                                         
               فرزانه فارانی
 

 

 


 

 

                              سدّ ِ امل

من بنده ی معبود حق از غیر غمم نیست
پروای در این غمکده از بیش و کمم نیست
من محو چنان حسن که در وصف نگنجد
جز عشق به مضمون ِ سخنها رقمم نیست
من بت شکن ِ نفس شدم در هوس ِ عشق
از کارگهی گیتی به دل گر صنمم نیست
....................

                                                                   سید همایون شاه عالمی

 

                                              

 




                               استخابات


به عزم رأی سحر گفتـــــم استخاره کنم
رییس وعده شکن میرســـد چه چاره کنم
سخن که را ست بگــــویم نمی توانم دید
که پول خورند وکیلان و من نظــاره کنم
چو شیخ مصلحت اندیش به یاد کیسه شاه
حواله گیرم و از شــوق، دو جیب پاره کنم
....................

                                                                               نجیب الله دهزاد
 


                      





 

 

                                             بینــوایی در توانایــــی
 

در روزگار کنونی، پرداختن به زبانهـا بیش از هـر زمـانه دیگـر بخش چشـمگـیری از پیکـار بزرگ فـرهـنگی شـمرده میشـود. توفـان فـراگـیر دو سـه زبان پرگـوینده جهـان با شـتاب بیمـانند مـوجـه هـای گـفـتار و نوشـتار بسـی از کشـورهـا را به .........
                                                                          صبورالله سـیاه ســـنگ
 

 



                          



                              تویی تنها

اگرموجی منم دریااگرکوهی منم صحرا
اگرباشی گل خارا منم جانا ترا بویا
اگرباشی مرادشمن اگردشنام دهی برمن
ویازخمی زنی برتن ندارم شکوهءجانا
اگررانی مراازخویش دلم راگرکنی صدریش
شوم عاشقترت ازپیش که عشاقراتویی سودا
......................

                                                                               راهب سٌجانی


                      

           

 

 



                              تمـــــرین عــــرفان
                              (اهداء به مـــادرم)


جان چـو ز تن میرود، مــن پی جان میروم
در طلـــبِ جــانِ جـــان، رقــص کنــان میروم

ن
ـی بشـرم، نـی مـلک، زعشـق ویـم کف زنک
مــــژده وصـل او را، کــف زنـــــکـــان میروم
عشــق چـو در جان فتـد، چــرخ بـه ســبحان فتد
عشـــق مــرا میبـــرد ، چــرخ زنـــــان میروم
............................

                                                                        شــکرالله شـــــیون
 

 

    

                                                                           

     

                               شـاخ شـتـروکلـهءفـیـل                              

دیــدم شـتـری کــه بــرسـرش شـاخ کـشـیـد
یک کـلـه ی فـیـل بـه کـاسـه طـبـاخ کـشـیـد

حـیــران زشــــاخ اشـتــــــروکـلـــهٔ فـیـــل
گــــردیــدم ومـــرهـیــچ نــدانــسـتــه دلـیـل
کـس شــاخ شـتــرنــدیـــد وآنــرانـشــنــیـــد
خـنـدیــدهـرآنکــه ایـنچـنـیـن حـرف شـنـیـد
.........................

                                                                             ودود فضلی        
 

 

 

 

                                
 

 

 

           

 

                                   لکه ونه مـسـتقیم په خپل مکان ...
                                               (بخش چهارم)

 
پنهـانکاری چگـونه به رســـوایی مـیکشـد؟
 در روزهـایی که بررسـی چند و چون فـروپاشـاندن
آرامگاه عبدالرحـمـان از سـوی پلیس پاکسـتان رویدسـت گـرفته شـده بود، گزارش نهـانی زیرین به رسـانه هـا درز کـرد:
"سلطنت عربسـتان سعودی"
درگاه (پورتال) ریاسـت عمـومـی تحقیق ......

                                              صبورالله سـیاه سـنگ
 

 


 




                               اقیانوســــی به نام شـــبنم
 
گـلبرگهـای بدون شــبنم
دیگـــر زنگ زدن به شـماره تلفــون 910511851271،
نامـه فـرسـتادن به پسـت بکـس 2532/ پسـته خـانه مـیلودی/ اسلام آباد/ پاکسـتان و ایمـیل نوشـتن به gh_shabnam_786@hotmail.com تلاشهـای ناکامـی بیش نخـواهـند بود، زیرا در آنسـوی هـیچکـدام مـیتوان غلام محی الـدین شــبنم را یافت. .......
                                                                      صبورالله ســیاه سـنگ
 

 

 

 

                                قفس

درپنجره های آهنین
دراندرون سلول های ظلم
دراندرون زادگاه دلم
درچنگال نامساواتی
درقیدکفر
درفضای پاک خانه ام
....................

                                                                              م عادل

                        

   




                              غروب زندگی


در غروب زندگی آرام آرام می روم
تا به خود آ یی ز ما یک شام تاری بیش نیست
عمر ما بگدشت و مطلوبی به کام ما نشد
بهر لطفتت ای فلک جز انتظاری بیش نیست
در طلوعم مقصد از دیدار جانان بود و بس
در غروبم دید ه گان خون بباری بیش نیست
.....................
                                                                            بهانه
 

 

 




                               شاعر شرقی من
 
چقدر شعر تو بی رایحه است
چقدر از خط وخال و چقدر از رخ یار
صفت و حالت و تفسیر بهم می آری
بیخبر از کشش و جاذبۀ آنکه ترا شیفته...
مزۀ تلخ زمان گردیده.
گوش کن!
..............

                                                                  نعمت الله ترکانی
 

 

 

 

 

 

                               غــــــــــــــــــــزل

ای غزل آ چنگ زن بر سینه ام
دور کن از من غم دیرینه ام
تخت بام سینه ام شد تخت تو
سرنوشت من گره دست تو
در تو من شبهای یلدا میشوم
بهر مجنون عشق لیلا میشوم
..................

                                                                     فریبا آتش 
                            

 





                                  حاضر جوابی یک فن خاص ادبی
                                                قسمت دهم


در مجلس عیش‌ حکومتى، وقتى چرچیل خوب مست بود؛ یکى ار حضار، که خبرنگار هم بود، از روى حس
کنجکاوى حرفه ایش پیش او رفت . چرچیل سرش را پایین انداخته بود و در عالم مستى چیزهاى نامفهومى زیر لب زمزمه مى‌کرد و مى‌خندید؛ گفت: آقاى چرچیل! (چرچیل سرش را بلند نکرد). بلندتر تکرار کرد: آقـاى چرچیل (خبرى از توجه چرچیل نبود).....
                                                                            پوهنمل محمود نظری

 

 

 

 




                                    عشقی که مرگ آفرید
                                         داستان واقعی


هنوز کودکی بیش نه بودم. شدت گرمای محیط " خان آباد" و به خصوص کوچه ی " درمسال" در بخش
جنوبی شهر را که در اثر تابش نور آفتاب در فصل تابستان طاقت فرسا میشد، با دویدنها و تپیدنهای کودکانه در جریان روز، چندان نمی فهمیدم و تو گویی اصلا اعتنایی هم بدان نداشتم. به حویلی های فراخ و بامهای آگنده از علفهای قد کشیده ی.......
                                                                                ک. پیکار پامیر

 

 

 

                          


                               مسافر غریب

آخر شدم مسافر ملک غریبه ها
آخر به پای خویش فتادم به دام ها
آخر به شهر غربت و دور از وطن شدم
صد چاک جامه گشته و هم بی کفن شدم
اندر میان مردم بیگانه زیستن
سخت است مر مرا،
...................
                                                                 سید مصطفی سائس

                 

                
 




                             بازگشت به کابل

دور ما دوران زور و رشوت است
دورهء خواری و دور ذلت است
شهر کابل شهر خاک و شهر دود
شهر ویرانی در اعماق وجود
شهر ما شهر گدایی گشته است
شهر فقر و بی نوایی گشته است
......................

                                                                           ولی شاکر

                                   

 

 


 

                              جهان من و تو

دلم بحال تو سوزد ، توای فرشته صلح
که در شرافت نام تو آشیا نه کنند
سرود نظم تو خوانند دلبرا نه ، مگر
بطرف کوی تو آهنگ کا ذ با نه کنند
برای ضجّه ی قربا نیان خشم و ستیز
بجای دادگری ها ، دعا روانه کنند
...................

                                                                             ک. پیکار پامیر
 

 

 

استفاده از مطالب و عکسهای ( فـردا) با ذکر نشانی مأخذ مانعی ندارد

 

This website is optimised with IE6+ and a screen resolution of 1024 X 768 or higher