آقای فرخاری در رشته های زبان و ادبيات فارسی و راديو ژورناليزم تحصيلاتش را در دانشگاه های داخل و خارج پايان درجهء ماستری به پيش برده و چند سال به عنوان استاد دانشگاه مشغول تدريس بوده است.

از هرچه جز محبت دلدار، خسته ام

تیغ شکسته ام که زپیکار، خسته ام

در خلوتم خوش است مخوانم به انجمن

کز جور یار و حیله ای اغیار خسته ام

رنجیده بسکه خاطرم از هر سرود سرد

دریغ و درد که دور از دیار ویار، شدیم

به چشم اهل زمانه، چقدر خوار شدیم 

چه دردناک بود، خاک غربت ای یاران

به ما که مستحق جور روزگار، شدیم 

به ملک غیر، غریبانه بی کفن مردیم!

در تبعيد گاه،

غربت سرا

سرزمين کمترين آفتاب،

            کمترين ماهتاب،

بهاران ش

از همينرو هر زمانی که به ياد «سخاورز» ميافتم، همزمان با آن به ياد سروده هايش نيز ميافتم. به ويژه به ياد آن نخستين سرودهء که از او خوانده بوديم زير عنوان «زمين» و زمينی که مادر است.

مهتاب تولد گوساله

هنگامی که برف زمستان ناپدید می گردد، پدرم "چوب خط مهتاب" را قطع می کند که در تی پی* (خیمه سرخپوستان) نگهداری می شود.

دل بيقرار من که ز من رميده امشب

مگر از نگار ديرين خبری رسيده امشب

برو ای غام جدايی ز دلم تو دست بردار

که شب سياه هجران به سحر رسيده امشب

نبود ديگر هراسم ز جفای دست صياد

کاش در خلوت دل یکشبی مهمان شوی

به من غمزده چون رحمت یزدان شوی

تازجور و ستم و کینۀ این عصر و زمان

تا ز شرِ نگهء فتنه برانگیز کسان