پيام کلوب قلم  به مناسبت فرخنده روز جهانی زن

قرار بود از اول که یاورت باشم

به گاه یکه شدن ها ت در برت باشم

قرار بود ز پهلوی  تو بریده  شوم

که تا چو آیینه ی در برابرت باشم

قرار بود صدای ترا شوم پژواک

من پنجره های بسته را ميشكنم

بي صدايی زن را

در رگهای زمان جار ميزنم

و آن پرده ها را ميدرم

كه نگاه مهربانش را پنهان كرده است

آی جوانک،

تو که چپ می نگری به همگان،

تو که می نامی خویشتن،

                                تهمتن!

تو که می نازی به خود چون پهلوان.