سعادت پنجشیری
به فرزانۀ گرامی واستاد محترم: استاد واصف باختری
ای شکوه بالغ سبز امید
ای سحر هارا سپیده در گذرگا ه زمان!
ای سخن هارا گزیده در بساط خاوران!
ای شکوه بالغ سبز امید نو بهار
ایکه بشکفته گلی در لاله زار بلخیان
در زمینیکه همای مولوی زان پر کشید
رفت از بلخ و بخارا تا به روم باستان
سخت دشواراست درک معنیِ صبح سخن
بس گره اندر گره افتاده در شام بیان
چند پیمودی به حیرت پله های معرفت
تا که گل چیدی ز باغ مولوی در کهکشان
باز آوردی«ترازو در سرود و درسخن»
باز بنوشتی به جرئت « نردبان آسمان
نای بر لب دیده بر دل راه پیمودی به ماه
کز نوایت آمده در سوز و مستی حوریان
چشم ها بر دامن و رنگ لباست می فتد
غافلند از دیده ای بینا و احساس نهان
کور معنا رنگ هارا اعتباری میدهد
کی ببیند هسته ای نوری به دریای روان
ای تو البرز سخن،ای بخدیِ حسن ادب!
با درفش معنوی در قله ای پامیر جان
ای دم گرم دوصد بازار شعرو نقد و بحث
ای دل صاف تو درگاه تولای جوان
سخت جانی را ببین درخط باریک جبین
یک بهاری را ندیده زنده با جور خزان
آتش صد قرن درسینه ترا سوزد بسی
ای به شبسار ادب تابنده چون ماه روان
در غروب غرب غرق نشه ای فرزانگی
در نوایت گل کند آن های و هوی شرقیان
پیر دانائی بیا در بزم میخواران صبح
ساقی ِبزم طرب شو مست کن آوارگان
( تورنتو - دسمبر 2008)
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری