محمد آصف آهنگ
آشنایی من با پاسدار پارسی دری – استاد واصف ختری
پوره ساعت دوازده شب ونکورکانادا بود که، زنگ تلیفون ما به صدا آمد. گوشی را برداشتم آنسوی خط گفت که، کلوب قلم افغانها در سویدن برای استاد باختری محفلی بزرگداشت گرفته اند اگر شما گفتنی داشته باشید بگویید تا درمحفل از جانب شما بیان نمایند.
وظیفه خود دانستم تا به پاس دوستی دیرینه ام چند سطراز دفتر خاطرات خویش با استاد باختری را به نشر برسانم ...
سالها قبل زمانیکه شاه با آوردن قانون اساسی جدید آهنگ دموکراسی را در افغانستان سر داد، احزاب و جمعیت های سیاسی مختلف آشکار آغاز به فعالیت کردند. اولین حزب منسجم که به میدان آمد حزب دموکراتیک خلق بود که چهارچوکی در ولسی جرگه گرفت ویگانه حزب پر قدرت محسوب می شد.
اما هرتیز، آنتی تیز خود را به وجود می آورد ودر ظرف دو سال دو حزب بسیار قویتر به نام شعله جاوید وجوانان مسلمان به وجودآمدند واین دوحزب جدید با شعارها و فعالیت های خویش حزب دموکراتیک خلق را ضعیف ساختند تا جایکه حزب دموکراتیک خلق به چند شعبه تجزیه گردید. در این زمان جریده شعله جاوید به بازارعرضه شد.
تصادفاً روزی دوستی جریده شعله جاوید را به من داد وگفت نگاه کن این جوان چه شعری زیبایی سروده است. آنرا مطالعه کردم وباز مطالعه کردم، دیدم که به نظر من از این بهتر نه عارف قزوینی ونه لاهوتی سروده اند. شاعر، دوست خوب امروزم واصف باختری بود.
اخبار را به دوستم پس ندادم واز او خواستم تا برای خود دیگری به دست آورد واوهم با خنده پذیرفت واز او خداحافظی کردم وسر راست به دیدن میرمحمد صدیق فرهنگ رفتم، نعیمی هم آنجا بود ودرباره اوضاع کشورصحبت می کردند. به دوستان گفتم که من یک تحفه خوب با خود آورده ام وشروع به خواندن شعر واصف باختری نمودم. فرهنگ خواست یکبار دیگر بخوانم، تکرارخواندم وگفتم که به نظر من بسیار شعر خوب وقویست، فرهنگ ونعیمی هم تصدیق کردند وگفتند تو شاعرش را می شناسی؟ گفتم با کمال تاسف نمی شناسم ومی گویند بسیار جوان است واز صفحات شمال است. از آنزمان تا امروز علاقه ی من به اشعار و نوشته های واصف باختری هرروز بیشتر می شود.
بعد ها که انجمن نویسند گان به وجود آمد، اعظم جان زریاب که مانند برادرمن است مرا با استاد باختری و آثارش بیشتر آشنا ساخت. البته قابل یاد آوریست که دکتر لطیف ناظمی، منتقد و شاعر چیره دست کشور مان، نوشته های بی حد پر ارزش در مورد واصف باختری دارد. با نوشته های استاد لطیف ناظمی می توان خوبتر درک کرد که چرا واصف باختری را پاسدار پارسی دری خوانده اند.
نویسنده دو پارچه شعر ایام جوانی استاد باختری را که جوان جوان بود به این نوشته ضمیمه می کنم، تا با مقایسه با آثار اساتید قصیده سرای مکتب خراسان باستان به ارزش واستعداد استاد واصف باختری بیشتر پی ببریم. اما با کمال عجزاظهار می نمایم که به شعر سپید امروز اصلاً وارد نیستم وقضاوت کرده نمی توانم ، طبیعت شاید چنین حکم کرده ویا حکم می کند که مردان سالخورده طرفداراصلاحات ونوآوری نباشند.
بهار بلخ
اینک سپاه نوروز از ره فرا رسید واسپند ماه پرچم تسلیم بر کشید
خرشید بر کشید سر از غرفه بهار بر البرز پرده زر بفت گسترید
از عمرعشق،عمرمن وعمرروزگار سالی دگرگذشت پرازبیم وازامید
دست بهار جیب و گریبان باغ را از یاسمین وسوسن و نیلوفرآگنید
صحرای بلخ دکه گوهرفروش شد کانجا بهارگوهروالماس ولعل چید
چون واپسین سرشک عروسان لاله رو شنبم به گونه ای گل وارغوان چکید
دانی که چیست رود خروشان موج زن درجسم کاینات یکی نقره گون درید
اهنگ موج های کف آلود ونیم رنگ آرد بگوش نغمه شهناز وارغنید
بر شاخ سروقمری وبرکاج فاخته آن یک ترانه خواندوآن یک سروردید
ازرود بلخ تا لب دریای هیرمند یاس است ونرگس است گلابست وشنبلید
سنبل نشست زلف پریشان وسربزیر نیلاب رشته بر تن شمشادها تنید
پدرام شد زلاله وگل قبر رابعه بکتاش بود لاله کز آن جان بردمید
دانی که چیست لاله خونین باختر داغ دل دقیقی وابوالقاسم وشهید
در این بهار فرخ ماه خجسته یی در این بهارعشرت وین موسم سعید
آگنده کن ایاغ دل از عشق وآرزو مرگست زندگانی بی عشق وبی امید
برخیز ومی بیار که قفل سکوت را جزبانگ چنگ باده نباشد دگرامید
زان آب آتشین که گوش بنگری بجام حیران شوی که باده لعل است یا نبید
زان باده عتیق که چون ریخت در قدح گویی که در پیاله گل ارغوان دمید
درمرزبلخ از پس وطواطه
تا کنون کی اینچنین چکامه کسی
گفت
یا شنید
گفتم
سخن به شیوه بشار آنکه
گفت
از را خدای از قبل شادی آفرید
نوحه...
چرا بسوی فلقها دری گشوده نشد سرود فجرز گلدسته ها شنیده نشد
چه روزها که فکنیدم در کویرخیال یکی جوانه نه بست یکی دروده نشد
سخن مدیحه کبر تبر بدستان گشت شکیب تلخ سپیدارها ستوده نشد
زبهرخصم فراهم شد از فلاخن کین به جز به ناصیه دوست آزموده نشد
دل از
گزافه
امروزیان به هرزه
گداخت
ولی حماسه فرداییان سروده نشد
برای استاد واصف باختری طول عمر می خواهم که بیشتر وبیشتر در زبان پارسی دری درافشانی نماید. و از دست اندر کاران کلوپ قلم سویدن به خاطر بزرگداشت از بزرگان کشورمان یک جهان تشکر می کنم.
ادبی ـ هنری