عباس کیفی ( شعر معاصر فارسی هندوستان)

تا کجا هان نازِ قاتل می‌کشم؟
عاقبت سر را مقابل می‌کشم

موج در موج است امروزم عبث
نقشِ فردا روی ساحل می‌کشم

غافل از اصنام و غافل از خدا
منّتِ آن یارِ غافل می‌کشم

در تلاشِ پرتوِ تصویرِ دوست
آینه را بی‌شمایل می‌کشم

سر به سودا، چشم در ره، پا به گِل
منّت بی‌حاصلِ دل می‌کشم

با دل تنگ و هوای بی‌کسی
خویشتن را سوی منزل می‌کشم