تنگ غروب پر فروغ
آب در خندق بالا می آید
زن آبستن در دشت می رود
تو را به یاد میآورم نرگس
آنگاه که بانگ ناقوس عزا برخاست
همرنگ غروب بودی
زیبای زیر خاک خفته*
رهنورد زریاب، یک نام نیست، که با رفتنش، از یاد ها برود. او به قول عتیق رحیمی "هم رهنورد بود و هم...
0 Comments