در حیرتم که خصم عتابم نمی‌کند
آیینه چاره‌جوییِ خوابم نمی‌کند

از بس‌که مستِ لعلِ لبانِ تو گشته‌ام
دیگر شراب مست و خرابم نمی‌کند

یک عالم سؤال شدم در تلاشِ او
قانع به یک کلام جوابم نمی‌کند

سوزی که کوهِ طور نیاورد تابِ آن
می‌سوزم و عجب که کبابم نمی‌کند

هرلحظه محشری‌ست به‌پا در درونِ من
بی ادّعا مثالِ کتابم نمی‌کند

دیگر به صد کرشمه حواسم نمی‌برد
دیگر به ناز و عشوه خطابم نمی‌کند

یا طرزِ دلبری‌ست تغافل ز عاشقان
یا واقعاً به هیچ حسابم نمی‌کند