گل پاچا الفت

بادونه د خزان غوټۍ خندا ته نه پرېږدي
ظالم صیاد بلبله د ګل خوا ته نه پرېږدي

اختیار مې د ځان نه شته دی د جبر په مذهب یم
دادا مې خپلې خوښې او رضا ته نه پرېږدي

هېڅ نه شمه ویلی چې په کوم کور کې به سوځم
زما د زړه للیه څوک مې تا ته نه پرېږدي

په چا وکړم عرضونه چا ته وکړمه ژړا زه
دا بد رسم و رواج مې حق وینا ته نه پرېږدي

وهل که ټکول وي چا ته هېڅ نه شم ویلی
ظالم مې هم وهي هم مې ژړا ته نه پرېږدي

د جهل په تیاره کې به اوسېږمه تر کومه
ما څوک د علم و فن پوهې رڼا ته نه پرېږدي

له ما نه تربیت د پوه اولد غوښتل خطا دي
تعلیم ته مې چې څوک د مکتب خوا ته نه پرېږدي