شعری از یونگ دونگ جو
ترجمه: حضرت وهریز

آسمان- گذرگاه فصل ها،
پر از پاییز است.
حس می کنم می توانم،
به آسانی تمام ستاره ها را در ژرفای پاییز بشمارم.
چرا نمی توانم اکنون
تمام ستاره هایی را که در ژرفای قلبم
یکی پی دیگر نقش بسته اند، بشمارم؟
از این است که
سپیده دم به زودی فرا می رسد
و فردا شب هنوز در راه است
و مانده تا جوانی ام بگذرد.

یک ستاره را-خاطره
یک ستاره را- عشق
یک ستاره را- تنهایی
یک ستاره را- آرزو
یک ستاره را- شعر
یک ستاره را- مادر،
مادر نامیدم.

مادر، مادر،
من هر ستاره‌ای را به نامی زیبا صدا می کنم.
نام های کودکانی که در مکتب ابتدایی کنارم می نشستند؛
نام های دختران خارجی مانند په، کیونگ و اوک؛
نام های زنان جوانی که مادر شده اند؛
نام های همسایه های فقیرمان؛
و نام های فاخته، سگ؛ خرگوش، اسب، آهو؛
و نام های شاعرانی چون فرانسیس جیمز و رینر ماریا ریلکه.
همهٔ آنها دورند
چون ستاره هایی در فاصلهٔ بی نهایت
و مادر، تو در شمالی‌ترین بخش منچوریا استی.

در آرزوی چیزی که نمی دانم چیست
نامم را بر تپه ای نوشتم
که بر آن ستارگان بی شماری می تابیدند
و به خاک سپردم اش.
شاید شب، حشرات وزوز کنان
بر سر نام شرم آورم سوگواری کنند.
اما وقتی زمستان بگذرد
و بهار حتی به ستارهٔ من نیز برسد
در تپه‌ای که نامم دفن شده است،
سبزه،
چون گیاهان رسته بر حاشیهٔ قبرها، شاداب و سربلند بروید.

نوامبر1945

این شعر پس از مقایسه ترجمهٔ سه مترجم در کتاب های زیر
1.Sky, Wind ans Stars translated, by Kyung-nyun Kim Richrads and Steffen F. Richards
2. Best Loved Poems of Korea, translated by Chang-soo Ko
3. The Heavens, the Wind, the Stars and Poetry, translated by David E. Shaffer
به فارسی برگردانده شده است.