منافع ملی
نوشتهء عبدالقادر رحيمی
شاید بسیاری انتقاد نمایند که شهر کابل پر از کثافات است. در جاده و بازار آن کثافات انبار شده و هیچکس هم مسئولیت پاک کاری آنرا عهده دار نیست، جویهای کنا ر جاده ها تا سر از کثافت مملو شده و آب درین جویها ناممکن است که جریان نماید. شاید صد انتقاد دیگر را نیز علاوه نمایند و به بزرگان و مسئولین هزاران تهمت ناروا نیز ببافند.
خوب میدانم آنهای که به این
وضعیت انتقاد دارند از منافع ملی هیچ اطلاعی ندارند آنها بیخبر اند که در این
امر چه مفادی مضمر است و کدام منافع ملی را در بر دارد، عقل قاصر من تنها دو
مورد از منافع ملی را ارزیابی نموده که در وجود این همه کثافات مضمر است.
شاید مسئولین امر و بزرگان چندین مورد دیگر را نیز متوجه باشند که ما از آنها
خبر نداریم.
یک مورد از منافع ملی که در وجود این همه کثافات در شهر کابل و مرکز مهم سیاسی کشور وجود دارد این است که این شهر مرکز مهم سیاسی کشور است و تمام دیپلومات های خارجی، شخصیت های مهم سیاسی جهان و نماینده گان کشورهای کمک دهنده از چار گوشه جهان به این شهر میایند، وقتی آنها به این شهر میرسند وچهره درهم ریخته شهر را که با وجود هزاران هزار تن کثافات اندوهبار شده مینگرند بیشتر حس ترحم شان تحریک میشود و حتماً دست از جیب و قفل از دل برمیدارند و کمک های نقدی قابل قدری را به این کشور در نظر میگیرند.
اگر چهره شهر پاک و ستره باشد شاید اصلاً بگویند به این ملک کمک ضرورت نیست، این مردم هم تدبیر دارند و هم دارایی و به کمک ما احتیاجی نیست و همانطور که آمده اند بدون پرداخت کمک به کشور شان برگردند.
کی دیده مسکینی را که دست طلب
دراز کرده باشد ولباس فاخر پوشیده باشد، که این خود در راه جلب کمک های بین
المللی میتواند موثر باشد و جلب کمک های بین المللی جزء منافع ملی شمرده
میشود.
دوم این میلیونها خروار کثافات که در شهر و داخل جویها موجود است شاید بزودی، ممکن تا بیست سال آینده به کود کیمیاوی و پاروی موثر زراعتی تبدیل شود. فکر کنید که این هم کود و پاروی زراعتی چه تاثیری د رتولید ات زراعتی کشور خواهد داشت. از یک جهت دیگر پول واسعارخارجی را که با هزاران خاک بسری و خجلت بدست می آوریم به مفت برای خرید پاروی زراعتی از دست نمیدهیم و هم این همه کود را میتوان تولیدات داخلی تلقی کرده و اسم کشور خود را در قطار کشورهای صنعتی و تولید کننده جای داد.
از اینکه مقدارکثافات بسیار زیاد است جای دارد اگر یقین داشته باشیم که ازین پاروی زراعتی به کشورهای همسایه صادر نماییم و جلب اسعار خارجی نیز داشته باشیم اگر خرده گیری نباشد کثافات در داخل شهر هیچ مانعی ندارد و منافع ملی را در بر دارد.
شاید این صنعت پارو سازی به کشور های دیگر نیز سرایت کند و تمام کشور ها کثافات را از درون شهرهای خویش پاک نکنند که میشود در آنصورت از آن کشورها نسبت تقلید شان از سیستم تخنیکی پاروسازی و صنایع ملی محصول تقلید اخذ کرد که باز هم عاید آور است.
اگر این رمز ایجاد سرمایه افشا شود و کشور های دیگر نیز از این روش استفاده نماید و شهرهای خود را پاک نکنند تمام فابریکات کود کیمیاوی پرچو خواهد شد و مالکان آنها نیز ورشکست خواهند گردید، که این امر خود میتواند رقابت خوبی باشد با فابریکات کود کیمیاوی.
شاید اگر چندین سال دیگر شهر کابل پاک نشود فابریکه داران کودکیمیاوی جهان از ترس اینکه مبادا روزی ورشکست شوند اتحادیه ترتیب داده و از طریق اتحادیه خود به تنظیف شهر کابل بپردازند که در آن صورت نیز هم لعل بدست آید و هم یار نرنجد.
ثور 1383 کابل