فکاهی
این فکاهی شنو که در کابل فصل سبز شقایق و سنبل
زاغکی مست و بیقرارو شرور پر فشان امرانه و مغرور
سر دیوار شهر ، پر می زد با هزار افتخار ، غر می زد
روبهی کان طرف گذارش بود باز کرد باب گرم گفت و شنود
گفت کای دوست بهر چه شادی از چه اینگونه مست و ازادی؟
گفت هنگام باز سازیی ماست فصل اغاز" خانه سازیی" ماست
تو چرا بیخبر ز این کاری ؟ تنبل و بیکمال و بیکاری ؟
خنده کن ، کف بزن ، شعار بگو حرف های ز افتخار بگو !
روبهک نیز همچو زاغک شاد خوشی اغاز کرد و زد فریاد!
کای عزیزان زمان کار رسید فصل پایان انتظار رسید
دهل و طبله و نقاره زنید پرده ای ترس را کناره زنید
خانه سازید و قصر های نو کشته ای دیگران کنید درو
روبهک کرد ده برابر زاغ وصف سر تا بپای زاغ وکلاغ
زان میان گرگ خشمگینی چند درفگندند ، روبهک به کمند
بر شکستند ، دست و پایش را خفه کردند ، هوی و هایش را
کار او ساختند و سیر شدند خون مکیدند ، تا دلیر شدند
ماجرا را چو دید زاغ شرور خنده کرد مضحکانه و مغرور
کای سیه روز بخت بر گشته جاهل و بیکمال و سر گشته
موج نادیده تن به اب زدی موکب مرگ را رکاب زدی
باز سازی است اندرین بالا
زیر پا شیون است و واویلا
محمد احسان پاکزاد
زمستان 2003
تورانتو- کانادا