صبورالله سياه سنگ
آيينــــــه
سراينده: Sylvia Plath
برگردان: صبورالله سياه سنگ
hajarulaswad@yahoo.com
نقره ام و درست همانم
پيش انگاره يي ندارم
هر آنچه ميبينم، در خود فروميکشم
همانگونه که است: بي غبار مهر و کين
ستمگر نيستم، تنها راستگويم
به چشمان چهارکنج ايزد کوچکي ميمانم
بيشترينه به ديوار رو به رو چشم دوخته ام
گلابرنگ و خالدار است. ديريست در آن خيره شده ام
گمان ميبرم پاره يي از دلم است: رخ مينمايد و پنهان ميشود
سيماها و تاريکيها بار بار ما را از هم ميگسلند
اينک برکه يي استم. زني به رويم خم ميشود
و "من" راستين خويش را در کرانه هايم ميجويد
سپس به دروغپردازان رو مي آورد: شمعها و مهتابها
پشتش را ميبينم و بازتابش ميدهم: همانگونه که است
پاداشم را ميدهد با سرشکها و لرزش دستها
برايش ارجناکم. مي آيد و ميرود
هر بامداد چهره اش جاگزين تيرگي ميگردد
او دوشيزه جواني را در من ته نشين ساخته است
و زن سالمندي _چون ماهيي ترسناک_
از من برميخيزد
هر روز، هر روز
به سوي
او
[][]
ريجاينا (کانادا)
هشتم مارچ 2007
*************
براي خواندن متن اصلي ميتوان رو آورد به:
http://oldpoetry.com/opoem/7036-Sylvia-Plath-Mirror
«»«»«»«»«»«»